1 HOLR
adj. [A. S. hol; O. H. G. holi; Engl. hollow; Dan. huul; Swed. hol; Gr. κοιλός]:—hollow; var leikit undan bökkunum svá at holt var með landinu, Grett. 131 A; holr steinn, Str. 32; holr innan, hollow within, Ó. H. 108, Njarð. 378; klappa eigi holan baug um e-t, not to hammer a hollow ring, i. e. to be quite in earnest, Fb. iii. 404; cp. hulda.