1 HREYSI
n. and hreysar, f. pl., Fms. v. 70, Jb. 211, N. G. L. i. 14, 431; [Ivar Aasen rös; cp. Dunmail Raise (i. e. Dunmail’s Cairn) in Westmoreland]:—a heap of stones (= Icel. urð), where wild beasts abide, Hým. 35; holt ok hreysar, Fms. v. 70; hölkn eða hreysar, Jb. 211; hangar eðr hreysar, N. G. L. i. 14, 431; þeir drógu í burt líkama hans ok reyrðu í hreysi nokkuru, Fms. vii. 227; skríða í hreysi, to slink into a den, Hkv. 1. 33, Lv. 61; í hreysum eðr holum, Bárð. 168; liggja í hreysum, Fms. vi. 425; þú liggr þá í hreysum eðr fylgsnum, viii. 157, Konr. 22.
2 HREYSI
2. in mod. usage = a poor wretched cottage, a hovel.
3 HREYSI
COMPDS: hreysiköttr, hreysivísla.