1 INNI
1. adv. in-doors, denoting remaining in a place; bæinn ok lið þat allt er inni var, Fms. i. 12, Fs. 42; úti eðr inni, Grág. ii. 19, Eg. 407; brenna inni, to be burnt to death in a house, Nj. 285: in one’s house, ef göngumaðr verðr dauðr inni at manns, Grág. i. 191; hafa brullaup, veizlu inni, to hold a wedding, a feast at one’s home, 333; hafa boð inni, id., Nj. 24, 152.
2 INNI
2. n. [Engl. inn], an inn, abode, home; engin hendi né hitti sitt inni, Eg. 390; gengu síðan aptr í bæinn, ok til sama innis, and to the same house, Fms. viii. 108; ná sínu inni, to get home, Fas. ii. 327; til þess innis er heilagr Blasius var í, Blas. 39; ek hefi gört þat, at brenna innin fyrir þeim, Hkr. ii. 343.