1 KRINGR
adj. easy; svá var honum kringr skáldskapr sem öðrum mönnum mál sitt, verse-making was as easy to him as speaking to other men, Fb. ii. 135: neut., e-m er e-t kringt, a thing is easy to him, he is adroit in it; mun þér kringra at hafa ljósa-verk at búi þínu, enn …, Nj. 185; jafn-kringt, equally smooth, Karl. 108, Sks. 381.