1 LINA
að, [Dan. lindre; see linr], to soften, mitigate; þat linar saur, Pr. 473.
2 LINA
2. metaph. to alleviate; Guð linaði þeirra eymðir, Stj.:—with dat., lina þvílíkum þunga, Dipl. ii. 14; lina atsókninni, Stj. 604; unit harmi mínum, Karl. 215; lina til, to give way, Fms. vi. 28:—to abate, Bs. ii. 49 (of the wind).
3 LINA
II. impers. it abates; þá er líttat linaði élinu, Fms. xi. 136; við átak hans linar þegar sóttinni, Fb. ii. 145; at nokkut skyldi lina augna-verkinum, Bs. i. 317.
4 LINA
III. reflex. to be softened, give way; þá linuðusk hugir þeirra, Fms. ii. 36, Pr. 471, Rb. 440, Sturl. iii. 19.