1 LOF
n. [A. S. and Old Engl. lof; Germ. lob]:—praise, good report; opt kaupir sér í litlu lof, Hm. 51; lof ok líknstafi, 8; lof ok vit, 9; líknfastan at lofi, 124; ok lagði þar mest lof til er honum þótti makligir, Eg. 33; hón leit á um hríð, ok ræddi hvárki um löst né lof, Ld. 202: in plur., vár lof, Mar. (655 xxxii. 3); opt byrjuð lof, Sighvat (Hkr. iii. 13, in a verse).
2 LOF
2. a laudatory poem, encomium; hér er ok lof kallat skáldskapr, Edda 96; lof Sindra, Fms. iv. 13 (in a verse); vildir þú fásk í því sem þér er ekki lánat, at yrkja lof um mik, Fb. i. 215.
3 LOF
II. license, allowance, permission; ef konungr vill þeim lof til gefa, Eg. 86; en er þeir fengu lof til at mæla við hann, Ó. H. 131; konungr segir at hann mundi hvárki þar til leggja lof né bann, Eg. 349: biðja lofs til e-s, to ask for leave, Grág. i. 38:—allit., lof ok leyfi, nema mitt lof ok leyfi sé til, Ó. H. 99.
4 LOF
2. in plur. a law term, license, in the allit. phrase, lögum ok lofum; þeir (the legislative) skulu ráða lögum ok lofum, they have to rule laws and licenses, i. e. the legislature rests with them, Grág. i. 4, passim; at þeir skulu réttir at ráða fyrir lögum ok lofum er sitja á miðjum pöllum, Nj. 150, v. l.
5 LOF
COMPDS: lofsorð, lofstírr.