1 Ó
interj. oh, oh! Hom. 112, 119, Stj. 155; ó hoson, 623. 16: freq. in mod. eccl. usage, cp. hó.
2 Ó
2. as a noun; in the phrase, e-m er um og ó, to hesitate, waver; mér er um og ó, eg á sex börn í sjó en sex börn á landi, a ditty, Ísl. Þjóðs.: ó-já, oh yes! ó-nei, oh no! ó-ekki! id.