1 SKAKKR
adj. skew, wry, distorted (rangr, q. v., is mostly used in a metaph. sense); hvárki vindt né skakkt. Krók. 42; ekki skakkt né hallt, 656 A. i. 33; skakkr eða lami, 656 B. 7; bar hanu jafnan hallt höfuðit síðan, því var hann skakkr kallaðr. Orkn. 364; skakkar tenn, Skíða R.; skakkr á banni, with a sprained leg, Hým. 37: allit., skældr ok skakkr: neut., skjóta augum í skakk, to look awry, Fbr. 71.
2 SKAKKR
II. metaph. unequal; skökk mála-efni, Fms. iv. 332; þótt várir fundir hafi jafnan skakkir verit sakir fjölmennis, viii. 214; at görð sjá sé heldr skökk, unequal, unjust. Eg. 738.
3 SKAKKR
III. as a nickname, Skakki = Lat. Claudus: Skakka-skáld, a nickname.
4 SKAKKR
COMPDS: skakkborinn, skakkhorn, skakkifótr, skakktenntr.