1 SNARPR
snörp, snarpt, adj. rough to the touch, opp. to linr; snarpr átöku, hárklæði ok snarpa yfirhöfn, Barl. 97; mostly used metaph.
2 SNARPR
II. keen, of a weapon; snörp öx, Sturl. ii. 230; með snarpri ör, Mar.; snarpt sverð, Sturl. iii. 63; snörp egg, Skv. 3. 58; s. tindr, Bs. ii. 87; snarpir ok hvassir, Hom. (St.); snarpt auga, Þiðr. 179, opp. to linr; lina eða snarpa, Skálda 175; linan anda eða snarpan, 179.
3 SNARPR
2. dashing, smart, of a person; inn blauði sem inn snarpi, Róm. 273; snarpir sveinar, Orkn. (in a verse); manna snarpastr í orrostum, Fms. vi. 60; inn snarpasta hund Víga, Fb. i. 387: of an action, snarpari bardagi, Fms. x. 314; snarpa atgöngu, Gullþ. 12, Karl. 247; snörp vörn, Fms. vi. 156; snarpasta orrosta, Eg. 297, Fb. ii. 44; inn snarpasti kuldi, smartest cold, Fms. ii. 228; snarpr dauði, Magn. 486; snarpr vetr, Róm. 259; land svá íllt ok snarpt, Sks. 21 new Ed.