1 TENDRA
að, [tendr; Dan. tænde; Swed. tända; cp. A. S. tyndre; Engl. tinder; cp. Germ. zänden]:—to make a fire, light; t. ljós, Sturl. ii. 67, Orkn. 208, v. l.; t. kerti, Hkr. i. 283, Fms. viii. 56; t. eld, i. 268; Hallfreðr sló eld ok tendraðisk eigi skjótt, ii. 82; vóru þá ljós upp tendruð, iii. 139; tendra sinn hug, Bs. i. 238; kveykt eða tendrað, Mar.; tendrask með æði, upp tendrandisk, id.