1 GEGN
1. adv., old form gögn, with dat. [not found in Ulf., who uses and and viþra; A. S. gegn in compds; Engl. gain- (in gain-say), a-gain; Germ. gegen; Dan. igjen; Swed. gen: cp. the adj. gegn]
2 GEGN
1. against, right opposite; í gegn vindi sem forvindis, Bs. i. 22; gegn veðri, Bjarn. 52; sjá í gegn sólu, to look straight at the sun, Fms. viii. 114; þeir áttu at vega í gegn jelinu, xi. 136.
3 GEGN
2. metaph. against, contrary to; Örn var til móts, en mestr hluti manna honum í gegn, voted against him, Ld. 74; rísa í gegn e-m, Fms. i. 221; í gegn slíku ofrefli, viii. 29; í gegn eðli, against nature, Bs. i. 335; þat eitt er eigi mæli því í gegn, which is not contrary to it, Grág. i. 7; ok mælti því manngi í gegn, Íb. 17, Anecd. 72: in medic. sense, þar eru alls-kyns tré ok aldin í gegn (against) meinum manna, Eluc. 24, (rare.)
4 GEGN
β. absol. or ellipt., svá bjartr at þeir þorðu eigi í gegn at vega, Fms. v. 161; þó vörðusk þeir eigi né í gegn hjöggu, 655 xi. 1: so the law phrase, ganga í gegn e-u, to avow or meet a charge; mod. to gainsay, deny, vide ganga.
5 GEGN
γ. þar er vígt í gegn þeim öllum, Grág. ii. 9; skalat húsum skipta í gegn land, i. e. land shall not be exchanged against houses, 256.
6 GEGN
3. [Engl. again], in turn; hann sendi rit Drottni ok tók við í gegn af honum, 623. 52; en þeir hétu honum gulli í gegn, Sl. 21; þar í gegn (again, Germ. dagegen), Stj. 76; grát at gamni skaltú í gögn hafa (in turn), Skm. 30.
7 GEGN
2. adj. [North. E. and Scot. gone; Swed. gen; Dan. gjen:—akin to the adv. gegn; cp. gagn-, gegnt, gegnum]
8 GEGN
I. prop. ‘gane,’ short; hinn gegnsta veg, Mar. 545; a ‘gane’ way, the ‘ganest’ road are found in Old Engl. and Scot., and still remain in the northern provinces; cp. the prefix gagn- signf. B, and gegnt.
9 GEGN
II. metaph. ‘gane,’ i. e. ready, serviceable, kindly, a usage also found in old North. E. and Scot., vide Jamieson; gegn ok sannorðr, Band. 10; gegn ok öruggr, ‘gane’ and steady, Fs. 129; gegn ok vitr, Fms. v. 194; gegn ok úskapbráðr, ‘gane’ and good-tempered, Sturl. iii. 126; gegn ok gæfr, ‘gane’ and gentle, Grett. 90; gegn ok góðfengr, 92: in poët. compds, bráð-gegn, fjöl-g., frið-g., hvar-g., hyggju-g., ráð-g., i. e. good, wise, gentle, Lex. Poët.; ó-gegn, ‘ungainly,’ ungentle.