u, f. an ogre, answering to the Gr. μορμώ, Lat. lamia, used to frighten children with, represented as an old hag with a bag kidnapping and devouring naughty children—over the good she has no power: the songs Grýlu-kvæði, n. (vide Snót 286–298, 2nd Ed.), are great favourites in popular lore: in olden times grýla was sometimes described as a fox with many tails; the fox is in Edda (Gl.) called grýla; a giantess also in Edda (Gl.) is so called; cp. the rhymes in Sturl. ii. 59,—hér fer Grýla í garð ofan | ok hefir á sér hala fimtán; and the mod.,—Grýla reið fyrir ofan garð, hafði hala fimtán | en í hverjum hala hundrað belgi, en í hverjum belgi börn tuttugu, etc.

II. a bugbear; ekki hirði ek um grýlur yðrar, Þórð. 26 new Ed.; þótti þeir hafa gört sér grýlur um sumarit, Sturl. iii. 244; hví mun ek eigi fara hina skemri leiðina ok hræðask ekki grýlur Bruna, Fas. ii. 118; kölluðu menn því enn fyrra hlut (of a book) grýlu, at margir töluðu at þá efnaðisk nokkurr ótti eðr hræðsla, … en mundi skjótt niðr falla ok at alls engu verða, Fb. ii. 534. For the mod. popular tales of Grýla see esp. Ísl. Þjóðs. i. 218–221.