1 HÍRA
ð, [hira, Ivar Aasen, statt ikje dar aa hir! and hiren = lazy]:—híra við, to stand idle, tarry, loiter, Grág. i. 6, 65; öllu var honum betra á Stað, heima að híra, Jón Arason: in mod. usage a reflex., hírast, to sit snug at home; það er og vel að þú hírist (hýrist is a wrong spelling) hér eptir þar sem þú ert nú kominn og etir þar og drekkir, Od. x. 270, 271; hinir hírðu við … ek hírumk hér hjá í yðvarri þjónustu, Vitae Patrum (Unger).