1 KNOSA
að, [Ulf. knusian = to kneel; A. S. cnysian; Dan. knuse]:—to bruise, beat; þeir höfðu áðr barit höfuð hans ok knosat, Fms. v. 148; senda mun Drottinn yfir þik hungr þar til er hann knosar þik, Stj. 344, 345; skal ek með miklum ok margföldum kvölum knosa yðra líkami, Fb. i. 404; tekr hann at knosa hjarta Theophili, Th. 14; knosuð bönd, Líkn. 30: knosaðr, often eccl., in the sense of bruised, contrite; sundrknosað hjarta, a contrite heart, Vídal. passim.