f. [snjallr], masterly skill, eloquence; orðhegi, snilld ok skilning, Sks. 438; vitra ok s., Mar.: kom hann svá sínu máli, at þat þótti öllum áheyrilegt, bar til þess s. haus, Fms. xi. 219; lauk drottning með því sinni tölu, at allir lofuðu hennar s. ok vitrleik, i. 141; ok völðusk til þrír hinir snjöllustu menn at tala á þinginu, ok vóru þessir ágæztir bæði at viti ok snilld, x. 278; með s. sinna orða, 279; vitrleik, s. ok hyggju, Barl. 12; í þeirri helgu snilld (in the holy text) mælir svá, Hom. 155; orða-snilld, Lil. 64; mál-snilld, eloquence; snilldar-orð. Gd. 41; snilldar-framr = Lat. disertus, Lex. Poët.

2. gener. excellency of art, skill, Sks. 630; það er gört með mestu snilld.

COMPDS: snilldarbragð, snilldarlegr, snilldarmaðr, snilldarverk.