1 tjálgr
n. [A. S. telgor = a branch, bough; Gr. δολιχός; Let. dilgas]:—a prong, fork (?), an obsolete word, which occurs only twice, viz. handar-tjálgr, ‘hand-prongs’ i. e. the arms or the fingers (?), Sighvat; uxu tjálgur, langir leggir ok ljótt höfuð, Fas. iii. 18 (in a verse).