1 VILI
m. (sounded vilji), gen. vilja; [Ulf. wilja = θέλημα; Dan. villje]:—will, a wish, desire; sigr-sæll er góðr vili, Bs. i. 746; göra e-t vilja hendi, to do with willing hand, purposely, Jb. 363 A.
2 VILI
2. good-will, liking, favour; nema hennar vili væri til, Nj. 24; ef þat er þinn vili, id.; þeir menn er vaka í kirkju til Guðs vilja, Hom. 34; mót þínum vilja, 625. 68; fá sinn vilja, Skálda; nú hefi ek minn vilja beðit, Fsm.; vili minn enn væri, Am. 83; at ossum vilja, 30; góðr-vili and góð-vili, good-will.
3 VILI
II. in old poets, delight, joy, desire; glaðr, með góðan vilja, ok úhryggr, Stor. 24; at vilja gefin, happily married, Skv. 3. 54; vaðin at vilja, joy-bereft, Skv. 3. 55, Hðm. 4; vaki hann at vilja, may he wake with joy, Gs. 5; vön vilja, Skv. 3. 9; en hón vaknaði vilja firð, joy-bereft, 24.
4 VILI
2. carnal lust; unna vísum vilja frá, Hm. 98; cp. göra, fremja vilja sinn við konu, Stj. 121, Karl. 472; hafa konu vilja, Þiðr. 247.
5 VILI
COMPDS: viljaklæði, viljalauss, viljaleysi.