1 óttask
að, dep. to fear, 623. 36: with acc., óttask e-n, Gþl. 174; þótti mér nú sem hann mundi heldr ó. yðr, Nj. 260; hann óttaðisk at …, Fms. i. 93; óttuðusk þeir þá eigi at sér, Bret. 96, Fms. x. 220; svá heilir! drepum Ólaf digra, hann óttask nú ekki at sér, Ó. H. 70, Eg. 283; óttask um sik, id., 168.