f., pl. kverkr, mod. kverkar:

I. in sing. the angle below the chin; hann tók undir kverkina ok kyssti hana, Nj. 2; ok var allt þrútið undir kverkinni, Bs. i. 382; Þjóstólfr laust undir kverkina, Fms. vii. 211: metaph. the inner bight or angle, of an axe, undir kverk öxinni, Nj. 84; féll hverr boðinn í kverk öðrum, Fms. xi. 13; bita-k., sperru-k., the angle under a cross-beam.

II. in plur. the throat; konungr for höndum um kverkr sveininum, Ó. H. 196; ör stóð um þverar kverkrnar, Eb. 244; tekr hann þá um kverkr henni, Fms. iii. 224; höku, kinnr eða kverkr, Edda 109; þá er hann leggr hana um kverkr sér, MS. 625. 183; hann laust fremri hyrnu undir kverkr þeim, Fms. vii. 191; nístir tunguna við kverkrnar, Al. 77, Grett. 101 new Ed.; kverknar fúnuðu, Bs. i. 189; þat er minnr í nef kveðit en meirr í kverkr, Skálda 166; tók verk allan ór kverkunum, Ó. H. 197.

COMPDS: kverkabólga, kverkamein, kverkasótt, kverkasullr.