1 NAUT
n. [from njóta; A. S. neât; Engl. neat; Scot. nout; O. H. G. nôz; Dan. nöd]:—cattle, oxen: plur., naut ok sauði, Fms. ii. 92, vi. 69, Ld. 160, Fs. 26, 128; ef hann hefir oxa í nautum sínum, N. G. L. i. 25; láta inn naut, Gísl. 20; hann knýtir saman halana á nautunum, 29; gæta nauta, Bjarn. 32; hann kom til nautanna, ok stangaði hvert annat, Grett. 112; þessi vetr var kallaðr sandvetr, þá dó hundrað nauta fyrir Snorra Sturlusyni á Svignaskarði, Sturl. ii. 93 (of herds of cattle grazing in the mountain pastures during winter); kunna ek á ísleggjum, en þú kunnir þat eigi heldr en naut, Fms. vii. 120; nauta fjöldi, flokkr, a drove of cattle, Glúm. 342, Stj.; naut mörg, Eg. 743; nauts belgr, skinn, húð, a neat’s hide, skin, Landn. 212, Hkr. iii. 80, Eb. 136, Sks. 184; nauts höfuð, rófa, síða, Grett. 116, Eb. 276, Fms. ii. 139; nauts fall, a neat’s carcase, Fms. v. 21; nauts búkr, id., Eb. 220, Fms. ix. 309; nauts blóð or nauta blóð, Landn. 258, Hdl. 10; nauts bein, Fms. ii. 142; nauts virði, a neat’s worth, price of a head of cattle, D. N.; nauts fóðr, ‘a neat’s fodder,’ a measure of hay enough to keep one cow through winter, Eb. 260: metaph. a nout, blockhead, hann er naut, cp. nautheimskr: local names, Naut-eyri, Nauta-bú, Dan. Nödebo, Landn.
2 NAUT
COMPDS: nautaafréttr, nautabeit, nautabrunnr, nautadauði, nautaferill, nautafjós, nautaflokkr, nautagæzla, nautahellir, nautahlaða, nautahundr, nautahöfn, nautamaðr, nautamark, nautamatr, nautasveinn, nautatík, nautatún, nautavara, nautaverk.