1 SKINN
n. [a specially Scandin. word, not known to the Saxon and Germ., unless Germ. schinden (= to flay) is of the same root; the Engl. skin is probably a borrowed Norse word, esp. as sk is not represented by sh]:—a skin; húð af nauti, skinn af sauði, N. G. L. i. 420; bera (fall) af skinni, K. Þ. K., passim; sauð-skinn, sheep-skin; skinna tíund, N. G. L. i. 462.
2 SKINN
II. plur. skins, of fur or a furred cloak, Fms. vii. 34; grá skinn, 352; hvít skinn, Rétt. 2. 10; hann tók þá skinn sín er hann hafði á herðum sér, ok lagði undir höfuð Knúti konungi, 368; hann gaf honum skinn góð ok klæddi hann vel, 397; þat var skikkja ok pelldregin yfir skinnin, Lv. 41; cp. ‘axlede han sit skin’ in Dan. ballads. Skinna-björn, a nickname, from fur-trading in Russia (Hólmgarðr), see Landn. 3, ch. 1. skinns-litr, m. complexion of skin, Nj. 219, Bárð. 164, Fms. iii. 189. skinna-vara, u, f. ‘skin-ware,’ peltry, fur-ware, Eg. 69, Fms. x. 75, Ó. H. 134, Landn. 169, v. l. 7.
3 SKINN
B. As adj. of skin: skinn-beðr, m. a bed in a skin case, Dipl. iii. 4, 18. skinn-brækr, -fat, -feldr, -hosa, -hjúpr, -húfa, -kápa, -klæði, -kufl, -kyrtill, -ólpa, -rokkr, -sokkr, -stakkr …, skin (or leather) breeks, garment, cloak, hose, jacket, cap, etc. …, Bs. i. 355, Fbr. 139, Mart. 123, Sturl. ii. 120, Dipl. v. 18, Fms. v. 183, vi. 305, 422, x. 204, 401, Sks. 549, Orkn. 326, Hkr. iii. 166, Þorf. Karl. 430, Sturl. iii. 147, Fas. ii. 93, iii. 471 (Skinn-húfa is also the name of a giantess), Greg. 59, Glúm. 351, Fs. 52, Eb. 68 new Ed., 192, MS. 4. 8, Nj. 356, Boll. 356, Finnb. 222, in mod. usage.