1 VÖRDR
m., gen. varðar, dat. verði, pl. verðir, acc. vörðu (mod. verði); [varða; Ulf. wards, in daura-wards = θυρωρός, and wardia = κουστωδία, Matth. xxvii. 65; A. S. weard; Engl. ward, warden; Germ. wart]:—a warden, warder, Lat. custos; vörðr goða, of Heimdal, Gm.; hann hafði fengit njósn hvar verðir þeirra vóru, Fms. viii. 354: myrkvastofu-vörðr. Post. 645. 89, Stj. 200; Heimdalr, hann er vörðr goða, Edda; vita-vörðr, hús-vörðr, dyra-vörðr, land-vörðr. qq. v.
2 VÖRDR
2. a guard, watch and ward, Lat. custodia; ganga á vörðinn, Eg. 88; ef hundr er bundinn til varðar, Grág. ii. 119; halda vörð, i. 32 (varð-hald); hafa vörðu á e-m, of a prisoner, Fas. ii. 230; svá mikla vörð(u) hélt hann á þeim, iii. 529; gefa vörð móti e-u, to give ward, protect, Sks. 300 B; veita e-u vörð, to keep, take care of, Grág. ii. 409 (hence varð-veita, q. v.)