1 gnyðr
m., pl. ir, mod. nyðr, or even spelt niðr, a murmur; þykki mér íllt at heyra gnyð ykkar yfir mér, Fas. iii. 194; görðisk þá mikill gnýr ok gnyðr af ópi ok hlaupum, Stj. 452, v. l.
2 gnyðr
II. in mod. usage freq. the murmur of a river or brook, ár-niðr, lækjar-niðr.