Grunn
Dizionario Old Norse - grunn
Significato della parola Old Norse "grunn"
Come definito dal dizionario Old Norse to English di Cleasby & Vigfusson:
- grunn
- n. [A. S. grund; Engl. ground; Germ. grund, whence mod. Swed.-Dan. grund]:—a shallow, shoal; á grunn, aground; en er þeir Erlendr vóru mjök svá komnir at landi, þá réru þeir á grunn, FmS. i. 212; skip Gregorii sveif upp á grunn; hann kom akkeri í skip þeirra ok dró þá af grunninu, vii. 264, 265; gengu skipin mikinn út yfir grunnit, Ó. H. 17; ok er þeir komu út yfir grunn öll, undu þeir segl, Grett. 94 A; standa grunn, to be aground, Stj. 59, Grág. ii. 358; ganga á grunn, to come to an end (metaph.), FmS. xi. 439; silfr þat gekk aldri á grunn, Fær.; fundning þessi reis af gömlu grunni villunnar, Karl. 548.
Possibile iscrizione runica in Fuþark recente:ᚴᚱᚢᚾᚾ
Le rune Fuþark recenti sono state utilizzate dal 8° al 12° secolo in Scandinavia e nei loro insediamenti all'estero
Abbreviazioni usate:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
Opere & Autori citati:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fær.
- Færeyinga Saga. (E. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)