1 HRYGGJA
ð, older form hryggva, hryggvir, Harms. 60; hryggvask, Pd. 36; hrvggvisk, Fms. ii. 42: [A. S. hreowan; Engl. rue]:—to distress, grieve, with acc., Post. 645. 82, Karl. 481, Fas. i. 178, Ísl. ii. 238: impers., Fms. iii. 164, Band. 12 new Ed., Thom. 456, passim.
2 HRYGGJA
II. reflex. to become grieved, Pd. 36, Fms. ii. 42, Sks. 225, N. T., Vídal., Pass., and in hymns; Mitt hjarta hvað svo hryggist þú?(= Warum betrübst du dich, mein herz?), Hólabók 208.