1 HUNDR
m. [Ulf. hunds; A. S., O. H. G., Germ., Dan., and Swed. hund; Engl. hound; Lat. canis; Gr. κύων]:—a dog, Hm. 82, Gm. 44, Orkn. 150, Grág. ii. 119, Fms. ii. 224, iv. 314, Nj. 74, Stj. 464, passim; the shepherd’s dog, watch dog, and deer hound were best known;—smala-h. and fjár-h., a shepherd’s dog; dýr-h., a fox hound; búr-h., varð-h., a watch dog; grey-h., a greyhound; spor-h., a slot hound, Orkn. 150, Ó. H.; mjó-h., Dan. mynde, a spaniel; [skikkju-rakki, a lap dog, Orkn. 114;] dverg-h., q. v.; hunda-gá, gnauð, gelt, gnöll, barking, howling, 656 A. ii. 12, Fas. i. 213; vera ór hunda hljóði, to be out of the dog’s bark, have made one’s escape, Orkn. 212, Gísl. 7, cp. hljóð B. 2; hunds hauss, höfuð, a dog’s head (also as an epithet of abuse), Stj. 68, 498, Rb. 346; hunds eyru, dog’s ears, in a book; hunds kjaptr, trýni, löpp, rófa, hár, a dog’s mouth, snout, foot, tail, hair; hunda sveinn, a dog-keeper, Lv. 100: phrases and sayings, það er lítið sem hunds tungan finnr ekki; opt hefir ólmr hundr rifið skinn; as also hlaupa á hunda-vaði yfir e-t, to slur a thing over, scamp work; festa ráð sitt við hunds hala, Mag. 65:—a dog’s age is, partly in fun, partly in contempt, counted by half years; átta vetra á hunda tölu = four years; whence, ek em maðr gamall, ok vánlegt at ek eiga hunds aldr einn ólifat, Fb. ii. 285:—allan sinn hunds aldr, throughout all his wicked, reprobate life.
2 HUNDR
II. metaph.,
3 HUNDR
1. as abuse; hundrinn þinn, κύον! Ísl. ii. 176; eigi af hundinum þínum, Fms. vi. 323; drepum þenna hund sem skjótast, xi. 146; mann-hundr, a wicked man; hunds-verk, a dog’s work, Sighvat: hund-eygr, adj. κυνος ὄμματ ἔχων, Grett. (in a verse): hund-geðjaðr, adj. currish, Hallfred.
4 HUNDR
2. an ogre, destroyer, = vargr, Gr. κύων; hundr segls, viða, elris, herklæða, Lex. Poët., Edda ii. 512.
5 HUNDR
3. a nickname, Þórir Hundr, Ó. H.: Hunds-fótr, m. a nickname, Fas.; cp. also the pr. names Hundi, Hundingi, Landn., Sæm.: Hunda-dagar, m. the dog-days: Hunda-stjarna, u, f. the dog-star, Sirius.
6 HUNDR
4. botan. = vulgaris; hunda-hvingras, hunda-sóley, etc., Hjalt.: hund-bítr, m. a biter, Bjarn. (in a verse): hund-heiðinn, adj. ‘dog-heathen,’ heathenish, Fms. ii. 130, Fas. ii. 186, Karl. 138, Flóv. 23. Favourite dogs recorded in the Sagas, king Olave’s dog Vígi, the Argus of the northern Sagas, Fms. Ó. T. ch. 82, 208, 259; Gunnar’s dog Sam, Nj. ch. 71, 77, 78; the dog Flóki, Rd. ch. 24; also Hálfs S. ch. 7, 8,—þá ina sömu nótt gó hundr hans Flóki er aldri gó nema hann vissi konungi ótta vánir: mythol. the dog Garm, Vsp., Gm.; the dog Saurr, who was made king over the Thronds, (þeir létu síða í hundinn þrjú manns-vit, ok gó hann til tveggja orða, en mælti it þriðja,) for this curious tale see Hkr. Hák. S. Góða ch. 13: pet names, seppi, rakki, grey; and pr. names, Vígi, Snati, Loddi, Lubbi (a rough dog), Stripill (smooth), etc.