1 KAGA
að, [kaga, Ivar Aasen; cp. Old. Engl. kyke (Chaucer); Scot. keek; Germ. kucken; Dan. kige]:—to bend forward and peep, pry, gaze; hón kagar hjá gáttinni, Fbr. 18, v. l.; kom út maðr ok kagaði hjá dyrrum, Fs. 42; kaga upp í himin, Hom. 89; hjartans augum til hans kaga, 90; köguðu til hans óframliga, Niðrst. 5; see kögla.