1 KLÁ
pres. klái, pret. kló, klótt, kló, pret. kleginn, [Scot. claw]:—to scratch or rub an itching spot; var fengin kona at klá honum fót sinn, Sturl. i. 189; hann kallaði á mik ok bað mik klá fótinn, Fms. ii. 187; síðan gekk konungr til svefns, ok kló ek fótinn, x. 331; ok vænti ek at nokkurir klái sárt síður, áðr vit Aron látimk báðir, Bs. i. 538; var þar fengin til kona um aptaninn er hann var kominn í rekkju, at klá fót hans, en er honum þótti of kyrt klegit, 462; ok þá er fótr minn hafði kleginn verit, Fb. i. 400,—the ancients seem to have had their feet rubbed in bed in order to bring on sleep.
2 KLÁ
II. reflex., þar mundi eigi þykkja við kollóttan at klásk, Sturl. iii. 238, v. l.