1 LINNA
t, [Ulf. af-linnan = ἀποχωρειν, Luke ix. 39; cp. A. S. b-linnan; Shetl. and Scot. linn; Old Engl. b-lin]:—to cease, leave off, with dat. to stop; hann linnir eigi fyrr, en …, Fb. i. 210; linna þau eigi fyrr en heima, Vígl. 81 new Ed.: absol., þá linnir þessa líkams vist, a hymn.
2 LINNA
II. impers., with dat., it ceases, abates; en er því linnti, but when it ceased, Landn. 218, v. l.; en er því linnti, þá greiða þeir atróðr, Fb. ii. 43; ekki linnir umferðunum um Fljótsdalinn enn, Snót.