1 STORMR
m. [A. S., Engl., and Dan. storm; Germ. sturm], a storm, gale, tempest, Fms. x. 135: stormar miklir, s. mikill, i. 102, Eb. 48, 50, Al. 67, Bs. i. 484, Sturl. ii. 121; s. veðrs, Fms. iii. 16, passim.
2 STORMR
2. metaph. an uproar, tumult, Fms. i. 36, vi. 437, xi. 160: storm, fury, hann (the bear) fór með miklum stormi, Fms. ii. 100. storma-samr, adj. stormy, Sks. 181.