1 tign
f. the state of being high-born, highness; taka af honum (the earl) tignina, Eg. 271; með mikilli tign ok virðingu, Fms. xi. 88; eptir tign verðleiks, Hom. 29; kyns tign, birth, rank, Greg. 64; fyrir tignar sakir várrar (of a king), Nj. 6; tign þín, your highness, 655 xxviii. 2; há-tign, majesty, (mod.)
2 tign
COMPDS: tignarbragð, tignardregill, tignarklæði, tignarkóróna, tignarlauss, tignarmaðr, tignarmark, tignarnafn, tignarskrúð, tignarstóll, tignarsvipr, tignarsæti.