að, [see tjúga; Engl. tug], to draw; mér þótti sem vit héldim á einni hönk ok togaðim, Fms. vi. 312; er þessi maðr góðr af tíðindum, þurfum vér eigi at toga orð út ór honum, Grett. 98 C; síðan togar hann á honum tunguna, Fms. iii. 103, 154; toga ok teygja, Hom. 114; tóku hann tveir ok toguðu hann milli sín, Fms. ix. 241; með töngum togaðr, Barl. 166: in the phrase, fara sem fætr toga, to run all the feet can stretch, Gísl. 6l, Fas. i. 434; toga af e-m, to draw the shoes and stockings off a person (of an attendant, mod. taka í e-n), Ld. 36, Bjarn. 29, Fbr. 137, Bs. i. 847, cp. Eb. 242; toga af öllu afli, id.

2. reflex., togask við fast, to pull hard, Fms. iii. 188; hón togaðisk ór höndum honum, Fbr. 137; eigi muntú við mikinn aldr togask eiga, Fas. ii. 507.