1 VIRGILL
or virgull, m. [Goth. wurgils; the root is in Germ. erwürgen]:—a halter; höggva virgulinn sundr, Hom. 117; virgilinn, Bs. i. 225, Pr. 414; var virgill dreginn á háls honum, Fms. vii. 13; virgul (acc.), Fb. ii. 330; hvárki gálgi né virgill, Hom. 118 (virgull, Fms. v. l. c.): poët., virgill handar = a bracelet, Edda; hryn-virgill brynju, a ring in chain-armour, Eg. (in a verse). virgil-nár, m. a corpse on a gallows, Hm.; cp. gálg-nár, Grág.