Ærsl

Norrøn Ordbok - ærsl

Betydning av det norrøne ordet "ærsl"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

ærsl
n. pl. frenzy, madness; taka ærsl, to take a mad fit, run mad, Landn. 118; tók hann ærsl ok dó litlu síðarr, Ld. 54; hver ærsl eggja þik, konungr. Al. 77: at hann görði þat eigi í ærslum, in fits of madness, Sks. 707; hann unni henni svá með ærslum, at ríki sitt fyrir-lét hann, Hkr. i. 102: stormr mikill með ærslum, a violent gale. Fms. x. 135. ærsla-fullr, adj. raging, railing, Stj. ærsla-læti, n. pl. ravings, Fas. iii. 499. ærsla-sótt, f. madness, n. G. l. i. 383.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛅᚱᛋᛚ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Forkortelser brukt:

adj.
adjective.
f.
feminine.
l.
line.
L.
Linnæus.
n.
neuter.
pl.
plural.

Siterte verk og forfattere:

Al.
Alexanders Saga. (G. I.)
Fas.
Fornaldar Sögur. (C. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Hkr.
Heimskringla. (E. I.)
Landn.
Landnáma. (D. I.)
Ld.
Laxdæla Saga. (D. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
Sks.
Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
Stj.
Stjórn. (F. I.)
➞ Se alle verk sitert i ordboken

Back