Kanna
Norrøn Ordbok - kanna
Betydning av det norrøne ordet "kanna"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet kanna kan bety:kanna
- kanna
- 1. u, f., gen. kanna, Snót 172, [A. S. canne; Engl. can; O. H. G. channa; Germ. kanne; Dan. kande; from Lat. cantharus]:—a can, tankard, jug; vín var í könnu, Rm. 29, Stj. 207, FmS. viii. 413 (v. 1.), Dipl. iii. 4; könnu-brot, Pm. 137, Dipl. iii. 4; könnu-stóll, a can-stand, Pm. 113: a measure, Rétt., D. n.
- kanna
- 2. að, [kenna = to know, but kanna = to enquire]:—to search; kanna land, of an explorer, to explore a land; þeir könnuðu landit fyrir austan ána, um várit kannaði hann austr landit, Eg. 100, Landn. passim; þykkir maðr við þat fávíss verða ef hann kannar ekki víðarr en hér Ísland, Landn. 310; fara víða um heim at kanna helga staði, FmS. i. 276; kanna heim allan, to travel through all the world, Edda: the phrase, kanna ókunna stigtu, to ‘try unknown ways,’ to travel where one has never been before; kanna ríkra, annara, manna siðu, i. e. to travel abroad, Ld. 164, FmS. i. 276; kanna lið, to review, muster troops, ix. 478, Hkr. i. 23, 30; kanna val, to search the field for slain, Nj. 45, FmS. i. 182.
- kanna
- II. with prep.; kanna e-t af, to find out, make out; konungr spurði Úlf hvat hann kannaði af um siðferði Eindriða, FmS. ii. 193; spurði, hvat hann kannaði af um Rögnvald, iv. 193; þat kannaða ek af, at sá herr myndi kallaðr vera Jómsvíkingar, xi. 119; ferr Brandr biskup norðr á Völlu, ok kannar þat af, at …, BS. i. 450.
- kanna
- III. reflex., kannask við e-t, to recognise, know again, recollect; kannaðisk hón við hann ok kynferði hans, Hkr. ii. 129; Sigurðr kannaðisk þá við ætt hans, FmS. i. 79, Þorst. Síðu H. 169; þá kannaðisk hann við ok mælti, nafnfrægir eruð þér feðgar, Nj. 125; Þórólfr hitti þar marga frændr sína þá er hann hafði eigi áðr við kannask, whose acquaintance he had not made before, Eg. 30; kannask þá margir við ef heyra viðrnefni mitt, Finnb. 338; sögðu þessir mean öll sönn merki til hvar þeir höfðu barninu komit, svá at hinir þrælarnir könnuðusk við er sveininn höfðu fundit, FmS. i. 113; hefi ek hér gull or hann kvað yðr mundu við kannask, FS. 9: to recognise as one’s own, kannask við skot, fé, sauði, Grág. ii. 312, 352, 374; með því at engi kannask við svein þenna, FmS. i. 294: to remember, vóru þar þeir menn er við könnuðusk, at Hallfreðr hafði til góða við gört, ii. 55.
- kanna
- 2. recipr., kannask við, to recognise one another, make one another’s acquaintance; hafi þeir þá við kannask, Grág. i. 224; síðan könnuðusk þau við, then they knew one another, FmS. i. 186; könnuðusk menn hugi við, FS. 11; féll mart áðr þeir kannaðisk við, Ó. H. 216; ok eptir þetta þá kannask þeir viðr með öllu, BS. i. 228.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚴᛅᚾᚾᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Lignende oppføringer:
Forkortelser brukt:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- pl.
- plural.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
- i. e.
- id est.
- reflex.
- retlexive.
- pr.
- proper, properly.
- recipr.
- reciprocally.
Siterte verk og forfattere:
- Dipl.
- Diplomatarium. (J. I.)
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Pm.
- Pétrs-máldagi. (J. I.)
- Rétt.
- Réttarbætr. (B. II.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Snót
- Snót, poems.
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Þorst. Síðu H.
- Þorsteins Saga Síðu-Hallssonar. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)