Sigla
Norrøn Ordbok - sigla
Betydning av det norrøne ordet "sigla"
Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:
Det norrøne ordet sigla kan bety:sigla
- sigla
- ð or d, [segl], to sail; sigla ok róa. Eg. 86, Grág. ii. 130; S. af landi, to stand off the land, Landn. 26; S. at landi, to stand in to land; S. með landi, to sail along shore; S. rétt í vestr, í norðr, Eg. 86, Landn. 25; S. út ór ánni, Þórð. 26; S. í haf, á haf, or til hafs, to stand out to sea, Ld. 32, Nj. 4, FmS. vi. 359; en er þeir höfðu um siglt, sailed by, FmS. v. 305; freisia ef þeir sigli svá um oss fram, Orkn. 402; S. undan, to sail away, id.; S. meira, to sail faster, Ó. H. 182; S. eptir e-m, id.; sigla djarfliga. FmS. vii. 67; S. á skip, to strike against, x. 76: the distance or course in acc., sigla þeir sunnan fyrir Stað tuttugu vikur sævar, xi. 122; þá mun siglt vera tylpt fyrir sunnan Ísland, then the course will be a ‘tylpt’ south of Iceland, Landn. 25; segla menn, at Skopti hafi fyrstr Norðmanna siglt Njörva-sund, that S. is the first Northman that sailed by N., FmS. vii. 66; S. lítinn byr ok fagran, ii. 182; sigla þeir góða byri, x. 260; sigldi hann inn um Agðanes vá mikinn storm, at …, ix. 314: sigldi hann ór Suðreyjum svá mikla sigling. at …, he sailed so famous a voyage, that…, Landn. 214; þeir sigla norðr um Sognsæ byr góðan ok bjart veðr, Eg. 120; sigli þér sælir! (Gr. εὐπλοειτε), Am. 32.
- sigla
- 2. in Icel. sigla also means to travel, like Fr. voyager; hann sigldi þrysvar, went thrice abroad; kálfr sigldi, kom út naut, kusi lifð’ og dó ‘ann, a ditty; hence sigldr, part. travelled, and ó-sigldr, untravelled.
- sigla
- II. metaph. phrases; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, take the wind out of his sails; engi maðr mun meirr hafa siglt á veðr jafnmörgum höfðingjum, Band. 39 new Ed.; sigla milli skers ok báru, between the skerry and the billow, between Scylla and Charybdis, FmS. ii. 268, Fb. iii. 402; þeir höföu sigr er ú-vænna þóttu út sigla, they won the race who were thought to have the least chance at the start, Sturl. iii. 251; þótt þér þykki eigi úvænt út sigla, though the chance be small at the start, 237.
- sigla
- 2. to go as with sails; sigldi hann millum limanna á annat tré, of a squirrel leaping from tree to tree, Ó. H. 85.
- sigla
- III. rccipr., þeir sigldusk nær í sundi einu, Korm. 230: part. gerund, siglanda segltækt, fit for sailing; siglanda væri þetta veðr fyrir Jaðar, ef …, Ó. H. 138; ú-siglanda veðr, weather not fit for sailing.
Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᛋᛁᚴᛚᛅ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger
Lignende oppføringer:
Forkortelser brukt:
- acc.
- accusative.
- Gr.
- Greek.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
- Fr.
- French in etymologies.
- Icel.
- Iceland, Icelander, Icelanders, Icelandic.
- l.
- line.
- part.
- participle.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- pr.
- proper, properly.
Siterte verk og forfattere:
- Am.
- Atla-mál. (A. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)
- Þórð.
- Þórðar Saga hreðu. (D. V.)
- Fr.
- Fritzner’s Dictionary, 1867.
- Band.
- Banda-manna Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)