Ú-megð

Norrøn Ordbok - ú-megð

Betydning av det norrøne ordet "ú-megð"

Som definert av Cleasby & Vigfusson norrøn-engelsk ordbok:

ú-megð
f. the state of being úmagi, but also as collect. term = úmagi, of the people themselves; börn í úmegð, Js. 60; meðan erfingjar vóru í ú., whilst the heirs were in infancy, Fs. 65; enda sé dóttir þeirra í ú., Grág. i. 172; þóttisk hón svá helzt mega forðask ú. sína, Rb. 237; fyrir ómegðar sakir, K. Þ. K. 116; eitt haust er fundr fjölmennr at Skörðum, at tala um hreppa-skil ok ómegðir manna, Lv. 17; þeir skiptu ok ómegð, þat vóru börn tvau, Gísl. 17; hann lét eptir ú. aðra, Fs. 140; ok þat var þá siðvandi nökkurr er land var allt alheiðit, at þeir menn er félitlir vóru en stóð ú. mjök til handa létu út bera börn sín, ok þótti þó ílla gört ávallt, Ísl. ii. 198; ómegðar-bú, K. Þ. K. 90; ómegðar-maðr = ómagamaðr, Eb. 164.

Mulig runeinnskrift i yngre futhark:ᚢ-ᛘᛁᚴᚦ
Yngre futhark-runer ble brukt fra 8. til 12. århundre i Skandinavia og deres oversjøiske bosetninger

Forkortelser brukt:

collect.
collective.
f.
feminine.
l.
line.
v.
vide.

Siterte verk og forfattere:

Eb.
Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Js.
Járnsíða. (B. III.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
➞ Se alle verk sitert i ordboken

Back