Ú-megð

Old Norse Dictionary - ú-megð

Betydningen af oldnorske ordet "ú-megð"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

ú-megð
f. the state of being úmagi, but also as collect. term = úmagi, of the people themselves; börn í úmegð, Js. 60; meðan erfingjar vóru í ú., whilst the heirs were in infancy, Fs. 65; enda sé dóttir þeirra í ú., Grág. i. 172; þóttisk hón svá helzt mega forðask ú. sína, Rb. 237; fyrir ómegðar sakir, K. Þ. K. 116; eitt haust er fundr fjölmennr at Skörðum, at tala um hreppa-skil ok ómegðir manna, Lv. 17; þeir skiptu ok ómegð, þat vóru börn tvau, Gísl. 17; hann lét eptir ú. aðra, Fs. 140; ok þat var þá siðvandi nökkurr er land var allt alheiðit, at þeir menn er félitlir vóru en stóð ú. mjök til handa létu út bera börn sín, ok þótti þó ílla gört ávallt, Ísl. ii. 198; ómegðar-bú, K. Þ. K. 90; ómegðar-maðr = ómagamaðr, Eb. 164.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢ-ᛘᛁᚴᚦ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser

Forkortelser brugt:

collect.
collective.
f.
feminine.
l.
line.
v.
vide.

Værker & Forfattere citeret:

Eb.
Eyrbyggja Saga. (D. II.)
Fs.
Forn-sögur. (D. II.)
Gísl.
Gísla Saga. (D. II.)
Grág.
Grágás. (B. I.)
Js.
Járnsíða. (B. III.)
K. Þ. K.
Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
Lv.
Ljósvetninga Saga. (D. II.)
Rb.
Rímbegla. (H. III.)
➞ Se alle citerede værker i ordbogen

Back