Æsing
Słownik staronordyjski - æsing
Znaczenie staronordyjskiego słowa "æsing"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- æsing
- f., or æsingr, m. vehemence, fury; Jökull tók þá í annat sinn æsing sinn enn mikla, Fs. 48; mikil æsing, Stj. 192; þar fylgði aldri æsingr né van-stilli, Bs. i. 106; með svá miklum æsingi, at meðan þess háttar æ. stóð á, 746.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᛋᛁᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)