An-könn
Słownik staronordyjski - an-könn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "an-könn" (lub an-kǫnn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- an-könn (an-kǫnn)
- f. [and-kenna], a flaw, fault, = anmarki, only as gen. pl. in the COMPDS ankanna-fullr, adj. full of faults, Sks. 76 new Ed., v. l. ankanna-laust, n. adj. a law term, uncontested, used of an inheritance or possession where there is no legal claimant; skal hann eignast a. allt Noregs konungs veldi, he s hall hold as his own all the power of Norway’s king without a rival, Fagrsk. 97; Magnús konungr hafði þá ríki einnsaman ok a., i. e. there were no pretenders, Fms. x. 413.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego an-könn może być bardziej dokładnie napisane jako an-kǫnn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᚾ-ᚴᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Fagrsk.
- Fagrskinna. (K. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)