Bjannak

Znaczenie staronordyjskiego słowa "bjannak"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

bjannak

n. an απ. λεγ.; þat var háttr hans ef hann (viz. Odin) sendi menn sína til orrostu eðr aðrar sendifarar, at hann lagði áðr hendr í höfuð þeim ok gaf þeim bjannak, trúðu þeir at þá mundi vel farast, Ýngl. S. ch. 11; it is commonly interpreted as benedictio, but it is no doubt the Scot. bannock, from Gael, banagh, an oat-cake; cp. Lat. panis. The whole passage in the Hkr. points to Christian rites and ideas brought into the pagan North, but which are here attributed to Odin, (cp. the breaking of bread and the Eucharist.)

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᛅᚾᚾᛅᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich