Björk
Słownik staronordyjski - björk
Znaczenie staronordyjskiego słowa "björk" (lub bjǫrk)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- björk (bjǫrk)
- f., gen. bjarkar, [A. S. beorc; Swed. björk; Dan. and Scot. birk; Engl. birch; Germ. birke; Lat. betula; v. birki], a birch, Edda (gl.), BS. ii. 5, Jb. 236. In compds bjarkar-.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego björk może być bardziej dokładnie napisane jako bjǫrk.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛒᛁᚢᚱᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Scot.
- Scottish.
- Swed.
- Swedish.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Jb.
- Jóns-bók. (B. III.)