Fífl
Słownik staronordyjski - fífl
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fífl"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fífl
- m. [A. S. fifal = monster], a fool, clown, boor, Gísl. 46 sqq., Korm. 76, Sd. 176, FmS. vi. 217; fífl ok afglapi, ii. 156: the proverb, því er fífl að fátt er kennt, no wonder one is a fool, if one has never been taught; dala-fífl, a ‘dale-fool,’ one born and bred in a low dale, Gautr. S. (FaS. iii), ch. 1 sqq., Parcevals S.; for popular tales respecting such characters vide Ísl. ÞjóðS. ii. 505 sqq.; eldhús-fífl = Germ. asch-brödel; skáld-fífl, a poëtaster, Edda. fífls-ligr, adj. foolish; f. hjal, foolish talk, Flóv. 43.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᛁᚠᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- ch.
- chapter.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- S.
- Saga.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Flóv.
- Flóvents Saga. (G. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gautr.
- Gautreks Saga. (C. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Ísl. Þjóðs.
- Íslenzkar Þjóðsögur.
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Sd.
- Svarfdæla Saga. (D. II.)