Fölna
Słownik staronordyjski - fölna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "fölna" (lub fǫlna)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- fölna (fǫlna)
- að, to grow pale, Edda 36, Ld. 224, Fas. i. 189, Sks. 466 B; prop. to wither, of grass, gras fellr allt ok fölnar, Edda (pref.); fölnanda lauf, Sks. 608 B; eidr fölnaðr (of fire), Eb. 100 new Ed., v. l.:—rarely, and less correctly, of other things, kirkja fyrnd ok fölnuð, decayed, Bs. i. 198; dúkr fölnaðr, a faded cloth, Ann. 1344: reflex., Stj. 142, (badly.)
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego fölna może być bardziej dokładnie napisane jako fǫlna.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚠᚢᛚᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- prop.
- proper, properly.
- pref.
- preface.
- reflex.
- retlexive.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)