Hönk
Słownik staronordyjski - hönk
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hönk" (lub hǫnk)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hönk (hǫnk)
- f., gen. hankar, pl. henkr, hankar, Fs. 132, l. 12, mod. hankir; [Engl. hank, cp. Germ. henker]:—a hank, coil, skein; toga hönk, Fms. vi. 312, Fs. 146; þar var hönk í meðalkaflanum, ok dró hann hana á hönd sér, Eg. 378, Grett. 101; henkr tvær af viðjum, Gþl. 413; festa með hönkum, 381; sterkar henkr (clasps), Fs. 132.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hönk może być bardziej dokładnie napisane jako hǫnk.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Grett.
- Grettis Saga. (D. II.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)