Hörkull

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hörkull" (lub hǫrkull)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hörkull (hǫrkull)

m. roughness; hann segir svá meðr hörðum hörkul, 732. 15; skal ek göra þeim mikinn hörkul, I will work them much annoyance, MS. 4. 16: noise, din, hófsk þá bardaginn með miklum hörkul, Karl. 289; mátti þá heyra mikinn gný ok ógurligan hörkul, 307; þeir heyrðu hörkul ok stór högg Frankismanna, 354: hence comes prob. the mod. hörgull, meaning dearth; það er mesti hörgull á því: as also in the phrase, spyrja e-n út í hörgul, or segja e-t út í hörgul, to ask or tell minutely.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hörkull może być bardziej dokładnie napisane jako hǫrkull.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᚴᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich