Höss

Znaczenie staronordyjskiego słowa "höss" (lub hǫss)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

höss (hǫss)

adj., acc. hösvan, with a characteristic v; [A. S. hasu, gen. hasweg and haswig; Engl. hazy; Lat. caesius]:—gray, of a wolf; úlfr enn hösvi, Em. 6; hösvan serk hrísgrisnis, a gray wolf’s coat, Hl., Edda 86; höss örn, a gray eagle, FmS. vi. 159 (in a verse); and höss sverð, a dusky sword blade (or = hvöss?), Lex. Poët.: in pr. names, Hös-kollr, in common pronunciation Höskuldr, the gray Coll; the old form is freq. presented in good MSS., e. g. Arna-Magn. 468, as also in the old ditty, trautt man ek trúa þér | troll kvað Höskollr, Sturl. ii. 136; but that even in the 13th century the name was pronounced as at the present day is shewn by the pun in the words Höskuld and haustskuld, Sturl. iii. 216. The word is quite obsolete, and does not occur elsewhere in prose.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego höss może być bardziej dokładnie napisane jako hǫss.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᛋᛋ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich