Lága-söngr
Słownik staronordyjski - lága-söngr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "lága-söngr" (lub lága-sǫngr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- lága-söngr (lága-sǫngr)
- m. the ‘low-chant’ in the Roman Catholic mass when the host was elevated, Bs., Hom., H. E. passim; lágasöngva bók, kver, skrá, the book (scroll) containing the low-chants, Vm., Ám., Pm.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego lága-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako lága-sǫngr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᛅᚴᛅ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Ám.
- Auðunnar-máldagi. (J. I.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- Pm.
- Pétrs-máldagi. (J. I.)
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)