Mis-för

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mis-för" (lub mis-fǫr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mis-för (mis-fǫr)

f., esp. in pl. mishaps, a miscarriage, accident, Bs. i. 200, Karl. 52, Fær. 194: in Grág. i. 224 misfarar is used of a crew perishing one after another, a case analogous to that told in Ld. ch. 18, and bearing on the old law of inheritance, by which all persons aboard a ship were one another’s heirs; so that it was important to know in what order they died, and who had been the last survivor, cp. kjolsvarf in the early Swed. law: the phrase, fara misförum, to have miscarried.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mis-för może być bardziej dokładnie napisane jako mis-fǫr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᛋ-ᚠᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich