Mjölnir

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mjölnir" (lub mjǫlnir)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mjölnir (mjǫlnir)

m., in the vellums spelt mjollnir, with o and ll (see Bugge in the foot-note to Vþm. 51); the ll seems to indicate that the n is radical, for if it were inflexive, it would be mjolnir (with one l): [therefore the derivation from mala or mola (to crush), though probable, is not certain; the word may be akin to Goth. milhma = cloud, Swed. moln, Dan. mulm; cp. provinc. Norse molnas (Ivar Aasen) = to grow dark from bands of cloud arising]:—the name of Thor’s hammer, Edda passim, Ls.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mjölnir może być bardziej dokładnie napisane jako mjǫlnir.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚢᛚᚾᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich